Japonya’da Kreş (Yuva)

 Malum bir süredir Meyra’nın kreşe başlama,alıştırmaları içinde salya sümük derken hiç birşey yazamıyorum…Bari dedim kreşi yazayım.Daha  önce kreşe başvuru süreci ve kreş sistemini yazmıştım.Pek bi pozitif yazmışım Japonya’daki abilerimden ablalarımdan “bi başlayın da gör o zaman anyayı konyayı” mesajları aldım.  Ve şu an henüz konya ya gelememiş olsak da,anya cevrelerinde dolaşaraktan anlatayım biraz diyorum,neler yapıyoruz neler ediyoruz. 

 Bizim yerleştiğimiz kreş devletten sertifikalı özel bir kreş oldu.Ama özel olmayanlarla hiçbir farkı yok söyliyeyim.Fiyat da dahil.Neyse kreşimiz birçok yerde şubesi olsa da,bizim evin yakınındaki yeni bir yer.Sıfır bina yani.Bu açıdan şanslı olsak da bu sebeple aksaklıklar da olmuyor değil..Ama ben önce muhtemelen  “vay beeeeeee” diyeceğiniz kısımları anlatacağım.

Şöyle bir yer ↓

Kreşe yerleştiğimiz belli olunca bir görüşme günü ayarlandı.Görüşme gününde kreşe alışma planını öğretmeniyle birlikte hazırladık.Şöyle ki;

1.gün anneyle beraber iki saat
2.gün annesiz bir saat
3.gün iki saat
4.gün yine iki saat
5.gün araya hafta sonu girdiği için yine iki saat
6.gün öğle yemeğini kreşte yiyoruz.
7.gün öğle uykusunu da kreşte uyuyoruz
8.gün aynı
9.gün akşam üzeri ara öğün de kreşte
10.gün aynı
.
.
diyerekten 2 hafta yani 14 günde sabah 8’den akşam 16:30’a kadar kreşte geçirmeye alışıyoruz.Peki alışabiliyormuyuz?…. Valla cuma günü 9.gündü…ve hala kabus…Her sabah “Güzel annem gitmeeeee” diye çırpınıp,almaya gittiğimde ağlamıyorsa bile beni görünce yine ağlayarak “canım annem gelmiiiş” diye bacaklarıma yapışıyor…  Ben de onun önünde ağlamıyım diye öyle debelenip duruyorum işte..

 Of bir dakika..Ben acılarımı değil vay be kısmını anlatıyordum..  Çok doluyum kusuruma bakmayın. 

Kreşin işleyişini anlatayım.

1)Öğretmenlere “öğretmenim” demek yasak.Çocuklar dahil isimleriyle hitap edilecekmiş.Yakın ortam olsun diye.
2)Eski usul kumaş bez kullanıyorlar,tuvalete çabuk alışsınlar diye (Japon bebeler 4 yaşa kadar falan bezli dolanıyor da 
3)Kreşe ait bir defterimiz var.↓
Anne hergün evde geçirdiği günü,yemeğini güzel yiyip yemediğini,kaka yapıp yağmadığını,keyfinin yerinde olup olmadığını not ediyor.Çocuğu bırakırken öğretmene elden teslim ediyor.Öğretmen hemen göz gezdiriyor.Ha bir de her sabah ateşini ölçüp not ediyoruz.Akşam alırken de öğretmenleri aynılarını ve daha fazlasini yazıyor anneye veriyor. ↓

Böyle süper görünüyor da kreş sürecinde herhangi bir problem falan olmadığı sürece telefon falan edemiyorsun.Kreşten de bir haber gelmiyor.  Oysa arkadaşımda görmüştüm,Türk kreşinde öğretmeni fotoğraf falan yolluyodu ya. :((( Gerçi burdakiler şu an çocuklarla uğraşmaktan defteri zor yazıyorlar ama hangisi iyi bilemedim..

Bir de bunlara ek olarak bizim dil problemimiz var..Meyra derdini Türkçe anlatıyor ve karmaşık Japonca anlamıyor..Bunun için öğretmeni hafta sonlarında Türkçe çalışmaya kalktı!!! Allah razı olsun dedim başka birşey diyemedim.Şimdi ağlıycam gene  Sorumluluk duygusuna bak! Ben de öyle olmaz ben Meyra’nın en çok kullandığı temel kelimeleri not edeyim,cebinizde bulunsun dedim.Pazartesi götüreceğim bakalım.Zaten birçok arkadaşımdan da bu yönde tavsiye almıştım.Umarım yardımı olur..

İşte böyle..diye çok sıkıcı bir yazı oldu.Ruh halime verin.Arada olacak napalım ama en son bir kıyak yapacağım.Tam da Alman anası,Türk anası diye güzel bir yazı okumuşum.Kreşten esinlenerek,kendi Türk analığımı farkedişimi yazacağım azıcık. 

Birgün tam yemek sırasında gittim.Baktım diğer bebeler el kol dalmış kendi kendine bi güzel yiyor.Benim titiz kibarcık da asla elini sürmeden,habire pilavı kaşığa kondurcam diye uğraşıyor..Kulağına ”elinle ittirebilirsin bebeğim” dedim.Şöyle bi baktı.Parmağının ucuyla acık ittirdi.   Yine birgün baktım,birkaç bebenin sümükler dudağa ulaşmış,umru değil sırıtıyor.Benim huylu kuzunun defterinde de “birkaç kere kıyamet kopardı.Anladıkki sümüğü akmış.Silince sustu” yazıyor.  Yine birgün Meyra’nın çorapların üstüne patiği giydirmiş salmışım,bir baktım sınıfın yarısı çorapsız geziyor. :O Bilmem anlatabildim mi