Japonya'da "MİSAFİR"

Misafir vardi bugün söylemiştim ya.Misafir seviyoruz biz zaten o ayrı ama çocuklu çalışan anneler bilir,misafir ağır iştir. Temizliği, hazırlığı, hem de o dar vaktin arasında..

Ama Japonya’da öyle olmuyor.Neden mi?

1)Çünkü eve gelen misafire full menü tatlıya kadar hazırlık yapma adeti yok.Gelen gelince ortada bir tencere bir tava ne pişiyorsa sohbet ede ede pişiyor.E böyle olunca ben üç çeşit bişey yaptım mı,dipleri düşüyor.Ben sevindirik oluyorum. :)Ha bir de yemeği beceremesem de ” eheh evet biz Türkiye’de bunu böyle yiyoruz” deyip yırtabiliyorum. Bizim misafir ağırlama kültürü çok ama çok güzel de,Türkiye’de olsam “oyy yettimi acaba,ay tuvaleti yeterince parlattım mı acaba” stresini her hafta çekebilir miydim bilmiyorum..

2)Malzemeleri beraber almayı teklif ediyorlar.Bu çok doğal bir şekilde oluyor ama benim Türk damarı,yetiştirilme tarzı bunu şu ana kadar kabul edebilmiş değil.Yok yok olur mu,misafirsiniz siz diyorum.Sanırım ömrümün sonuna kadar da diyeceğim…Onlar da içkileri sırtlanıp geliyor o zaman.

3)Yemekleri yiyip sohbete geçmişken hemen biri bulaşıklara dalıyor.Gideceklerine yakın ev toplanıyor.Ki ben bu konuda da rahat değilim.Hep durdurmaya çalışıyorum.Misafir dediğin arkasında dağınık bırakır.Hiç de birşey düşünmem valla..Ama misafir gittiğinde arlama dönüp evde dağınıklık görmeyince,e azıcık sevinmiyor değilim..

4)Ev darmış,perde yamukmuş kimse bakmıyor.Mesela bizim evde üç oda var ama şu gördüğünüz oturma odası,Meyra’nın odası yatak odası ve mutfak.Hepsi bu ebatta.Küçük yani.Benim kafada bu alt sınır.Daha küçüğünü Allah mecbur etmesin oturamam heralde.Ama büyüğünü de istemem heralde.İyiyiz böyle.Ne alışmışım şu memleketin şartlarına derken bugün yine şok olacak birşey buldum. Sonradan dahil olan Meyra’nın yuva arkadaşının annesi tek odada oturduklarını soyledi!!Owwww!! Tabi şokumu belli etmedim ama,bir mutfak,bir oda,bir de yarım loft kat varmış.O yarım kat oda zaten depo olmuş.Tek odanın içinde de artık yatak,çocuğun oyuncağı vs..Vay anasını dedim.

Şimdi yazııık demişsinizdir.Bizde olsa”aman yazık derler”deyip ne yapar eder azıcık büyük eve çıkarız.Ama öyle değil işte.Restoranları var.Daha büyük eve güçleri oldğunu tahmin ediyorum ama taşınmıyorlar.

Çünkü

Kimse “vah vah” yada “ayyyyy ufacık odada çocukla olurmu hiç” deyip yaşantılarına burnunu sokmuyor.

Çünkü

Tutumlular.Muhtemelen bir iki sene daha böyle takılıp,sonra büyük bir ev alacaklar.

Çünkü

Japonya’da kimse evine misafir çağırmıyor.Ben gibiler işte . :)))) Çağırıyorum çağırıyorum.Kimseye gitmişliğim yok mesela. 

Ha Türk arkadaşım yok mu?Var olmaz mı.Ama onlar da benim gibi “aaaa ben geldim şimdi sen gelcen” sen şunu yaptın o zaman ben de bunu yapim” du bakim banyonun duvarı mı rutubetlenmiş” kafasında olmayan insanlar çok şükür.  Biz küçükken annemin bir ahbabı vardı.Misafirliğe gelir perdeleri kontrol ederdi yeminle.Evlerden ırak. :))))

Bugün de ufak bir kültür şokuyla geçti.Ama çok eğlendik.Bebelerin öğle uykusu atlaması sonrası yaşanılan arbede azıcık zordu ama olsun.Bize hep misafir dolsun.